بیان مساله:

نیاز به پوشش و پرهیز از برهنگی جزء گرایشات فطری است که خداوند متعال آن را در وجود انسان قرار داده است، مسئله بدحجابی و عدم پوشش مناسب در انظار عمومی، تحت تأثیر تمایز نسلی; مدگرایی; اعتقاد به آزادی غلط و ناآگاهی از آزادی صحیح و معقول،تزلزل باورها و اعتقادات وارزش های دینی که حاصل هجوم فرهنگ بیگانه غرب و پیروی از الگوهای غربی از طریق تبلیغات وسیع در وسایل ارتباطی نسل جدید مانند شبکه های ماهواره ای، سایت های اینترنتی و شبکه های اجتماعی، برای مبارزه با حجاب می باشد و نیز به علت عدم برنامه ریزی مناسب و عدم حمایت جدی از موضوع توسط سایر سازمانها و ادارات مسئول که توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی برای هریک از آنها وظایفی تعیین وابلاغ گردیده، در جامعه بویژه در کلان شهر ها روند رو به رشد داشته، به نحوی که در سالهای اخیر علیرغم تلاش گسترده نیروی انتظامی برای مهار این پدیده، استفاده از البسه نامناسب و مغایر با شئون ایرانی و اسلامی از جمله ساپورت، شال های کم عرض، مانتوهای چسبان، کوتاه وجلو باز وکشف حجاب توسط رانندگان زن در خیابانها خصوصاً بزرگراه ها به تدریج به امری معمول و عادی تبدیل شده است.

لذا با توجه به مراتب فوق و اینکه برخورد پدیده مورد بحث، همواره به عنوان یکی از دغدغه ها و نگرانی های مسئولین، خانواده ها، اندیشمندان حوزه های اجتماعی مطرح بوده است، به نظر می رسد که لازم است ناجا علاوه بر تداوم فعالیت های خود، شیوه های دیگری را هم برای کنترل پدیده بد حجابی در دستور کار خود قرار دهد. از آنجائیکه گسترش این پدیده قطعاً تأثیرات جبران ناپذیری در زندگی فردی واجتماعی خانواده ها و جوانان داشته و یکی از عوامل زمینه ساز رواج هر چه بیشتر بی هویتی، گسترش روابط نامشروع و بی بندوباری، بروز و تشدید ناامنی برای زنان، افزایش طلاق و از هم پاشیدگی خانواده ها و... می باشد، منطقه دو تهران که متأثر از عوامل یاد شده بالا و سایر عوامل دیگر، بدحجابی و بد پوششی در آن رواج دارد، برای تحقیق انتخاب گردید. لذا در تحقیق حاضر سعی می شود، نقش مدیریت انتظامی درکنترل پدیده بد حجابی در منطقه دو تهران، بصورت علمی بررسی و به این سؤالات که اقدامات ایجابی و سلبی ناجا چه میزان درکنترل پدیده بدحجابی موثراست نیز پاسخ داده شود .