توجه به سازمانها از جهت فرهنگ سازمانی، پدیده نسبتاً جدیدی است که در مطالعه سازمان ومدیریت صورت گرفته است. ازدهه 1980 به بعد، نگرش مدیران و محققان نسبت به سازمان تغییرکرده است وتجزیه و تحلیل فرهنگ سازمانی به عنوان یکی ازتخصص ها در زمینه رفتار سازمانی مطرح شده است . امروزه با استفاده از این نگرش، سازمانهای مختلف در سراسر جهان به موفقیت های بی نظیری دست یافته اند و در زمینه بهره گیری از چالش های محیطی، برای پویا کردن فرهنگ سازمانی تلاش می کنند. موفقیت چشمگیر دهه های اخیر، سازمانهایی با حداقل امکانات مادی از یک سو و شکست سازمانهایی با بهترین توانایی های مادی از سوی دیگر بیانگر نقش قابل توجه عوامل غیر مادی و معنوی در بالندگی سازمانها می باشد ( روحی عزیزی و همکاران، 1382).

     سازمان چیزی بیش از سطوح افقی و عمودی، واحد ها و سلسله مراتب است . یک سازمان همانند یک فرد دارای شخصیت است، شخصیتی که دارای ویژگی های انعطاف پذیری، محافظه کاری و نوآوری و ... است. در سازمان کارکنان نسبت به یک الگوی خاص رفتاری باهم توافق می کنند و این همان فرهنگ سازمانی است . لذا، از آنجا که در هر سازمانی، فرهنگ منحصر به فرد آن سازمان وجود دارد که به افراد شیوه فهم و معنی بخشیدن به رویدادها را نشان می دهد، از فرهنگ سازمانی می توان به عنوان یک اهرم قدرتمند برای هدایت و تقویت رفتار سازمانی استفاده نمود. به هر حال بالندگی سازمان به عنوان یک فرایند برنامه ریزی شده، با دگرگونی فرهنگ سازمانی برابر می باشدوهر گونه تغییرات و دگرگونی در سازمان بدون توجه به فرهنگ سازمانی، موثر واقع نمی شود،  در نهایت باید گفت که تحقق اهداف سازمانی بستگی به عواملی از جمله فرهنگ سازمانی حاکم بر نیروی انسانی دارد .